Kwaidan

Usta japon yönetmen Masaki Kobayashi'nin en önemli filmlerinden biri olan Kwaidan türkçe adıyla Tuhaf Öyküler beş ayrı hikayeden oluşuyor. bunlar sırasıyla Black Hair= Siyah Saç, Women in the Snow= Kardaki Kadın, Hoichi the earless= Kulaksız Hoichi, In a Cup of Tea= Bir fincan Çay. 1965 yılında Cannes film festivalinde Altın Palmiye ve Jüri Özel ödülüne layık görülen filmin kendi içinde barındırdığı mistik havaya ek olarak geleneksel japon motiflerini çok ince bir şekilde hikayelere işlemiş olduğunu farkedioruz.
Birinci tuhaf öykü: Black Hair/: Derebeyini yitiren bir samuray tekrar sınıf atlamak için karısını boşayıp bir valinin kızıyla evlenir, bu sayede sınıfı yükselir fakat ruhu inişe geçer ve ilk karısına geri dönme isteğiyle yüzleşir.
Kısaca açlık riskiyle terkedilen geçmiş huzurun öyküsüdür. İhanet edilmiş huzura
geri dönüş kapıları her daim kapalıdır. Her geri dönüş gerçeğe çıkmaz sokaklı bir rüyadır
artık.Ve gerilim , geçmişe özlem ruhunu rahat bırakmaz samurayımızın.
Öykü de geçmişe özlemle ilgili özel ayrıntılar:
Gerilen yaylar; geçmişe özlemin bastırılmışlığının at sırtında atış talimi yaparken yayın gerilişiyle hat safhaya çıkması
Yine atış taliminde samurayımız hedefleri her vurduğunda ilk karısının yüzünün / asıl ıskaladığının fotoğraflanması
Ses transferleri- özlenen mekanın sesinin gerçek mekana transferi
Son sahne(hayalin gerçek yüzü):ve samurayımız sanrıdan uyandığında bir ölüden arta kalan ne varsa(ve burada filme ismini veren imge gerçekliği insanın yüzüne ilk vuran imgedir) yanındadır
Son fotoğraftaysa tersine narsisizm; ihanetini/günahını kendi yüzünde görür, san ki
son fotoğraf herkese içinizde sonsuz bir huzursuzluk hissederseniz aynaya bakın der.